حجت‌الاسلام مهدوی‌نژاد: وقتی مؤمنی تصمیم بگیرد به سمت اطاعت خدا و رسول و اولیاء خدا برود و اوامر الهی را اطاعت کند اگر چه ضعف‌ها و ناتوانی‌هایی هم داشته باشد خدا میان او و قلبش حائل می‌شود و به او کمک می‌کند تا بر هر چه شک و تردید است غلبه ‌کند و در مسیر حق قرار گیرد. // این یک اصل است که نباید به دشمن امان دهیم. ما مطالبه داریم که وعده صادق ۳ باید اتفاق بیفتد، یعنی روحیه انفعال نداریم. بلکه حتماً به عنوان یک مؤمن در مقاتله با دشمن سخت و خشن هستیم، چراکه قرآن می‌فرماید: «...وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ...»[1]؛ در برابر دشمن غلیظ و محکم باش. // یکی از تکنیک‌های رفتار با دشمن در صحنه نبرد، رعب و رهب است. «...تُرهِبونَ ‌به ‌عَدُوَ‌ الله...»[2]؛ یعنی ساز و برگ جنگی تهیه کنید، رفتارهای روحیه‌شکن از خودتان نشان دهید، آنوقت دشمن عقب می‌نشیند و دیگر به دعوا منجر نمی‌شود.// به خاطر ضعف دشمن در یک نقطه، از قدرتش در نقاط دیگر غافل نشوید. دشمن ما می‌داند در عرصه تقابل رو‌ در‌ روی نظامی نمی‌تواند حریف ما شود ولی می‌داند در فضای رسانه‌ای می‌تواند بر ما پیروز شود.// وظیفه ما ترویج حکم مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) است‌ هم با وسع شخصی، هم با وسع خانوادگی، هم با وسع اطرافیان‌، هم با وسع جامعه. اما تلاشی نمی‌کنیم ما الآن‌‌ آرایش جنگی نداریم. برادرها و خواهرها، سازمان‌ها، ادارات، نهاد‌ها، خانواده‌ها، هیئات آرایش جنگی به خود بگیرید!

 

شناسنامه

عنوان مراسم: قرار هفتگی؛ شنبه‌های ضدصهیونیستی

موضوع سخنرانی:آرایش جنگی جامعه

تاریخ: 5 آبان 1403

مکان: سالن آمفی‌تئاتر مسجد امام کاظم(علیه‌السلام)

 

به اقتضای شرایطی که در این ایام در آن قرار داریم و تکلیفی که بر عهده‌مان است، موظفیم مطالبی را برای شما عزیزان بیان کنیم.

عزیزان! همه تکلیف الهی دارند. باید نسبت به وظایف و تکالیفی که خداوند متعال در این دوره و عصر به عنوان آزمون پیش آورده ان‌شاءلله به نحو احسن عمل کنیم و سربلند شویم. از همین جهت می‌خواهم نکاتی را عرض کنم. خوب دقت بفرمایید.

 

احیای فکری و معنوی

خداوند متعال در آیه بیست و چهارم سوره انفال می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ»[3]؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید دعوت خدا و رسول او را لبیک گویید و اجابت کنید، وقتی که آنها شما را دعوت می‌کنند برای اینکه شما را احیا کنند.

در اینجا «احیا» به معنای احیای فیزیکی و جسمی نیست، این احیا خود به خود اتفاق می‌افتد. انبیا نیامدند برای انجام چنین احیایی، زاد و ولد اتفاق می‌افتد و حیات مادی شکل می‌گیرد. پس قطعاً این حیات که خدا و رسول او و اولیای الهی شما را به یک امری دعوت می‌کنند که شما اجابت کنید تا احیا شوید، یک حیات برتری است. مفسرین فرموده‌اند: این احیا، حتماً احیای فکری، روحی و معنوی است.

 

دعوت به ایمان و جهاد

دعوتشان به ایمان است؛ همچنین در تفاسیر ذکر شده که دعوت به جهاد است. یکی از آن دعوت‌هایی که باعث احیای جامعه می‌شود همین دعوت به جهاد است. این دعوت را لبیک بگویید. «و بدانید که خدا میان انسان و قلب او حائل می‌شود؛ همه یک روزی در قیامت محشور خواهید شد». در مورد این عبارت تفاسیر گوناگونی شده است یکی از این تفاسیر بیان می‌کند، بالاخره انسان روزی می‌میرد و جانش گرفته خواهد شد، این دنیا هم روزی از بین خواهد رفت پس حواستان باشد تا زنده هستید دعوت خدا و رسول او را اجابت کنید که در هنگام مرگ و پس از مرگ فقط حسرت برای انسان باقی می‌ماند.

 

حائل بین انسان و قلبش

بعضی‌ هم معنای دیگری برای این عبارت بیان کرده‌اند و آن هم این است که اگر مؤمنی تصمیم بگیرد به سمت اطاعت خدا و رسول و اولیاء خدا برود و اوامر الهی را اطاعت کند اگر چه ضعف‌ها و ناتوانی‌هایی هم داشته باشد، ولی همین که تصمیم بگیرد به این سمت حرکت کند، خدا بین او و قلبش حائل می‌شود، حتی ممکن است که تمایل هم نداشته باشد ولی اگر برای اطاعت خدا و رسول و اولیای خدا تصمیم بگیرد، این تصمیم و اطاعت باعث می‌شود خدا میان او و قلبش حائل شود و باعث شود که شک‌ها و تردیدها و غفلت‌ها نتوانند بر او غلبه کنند و او را به سمت باطل گرایش دهند.

البته در طول تاریخ هم چنین کسانی بودند که این‌گونه عمل کردند. یعنی اول در جبهه باطل بودند ولی یک لحظه تصمیم گرفتند امام حق را یاری کنند؛ نمونه‌های تاریخی‌ آن هم زیاد است. انسان با همان عقبه بد و سابقه ناخوش وقتی تصمیم می‌گیرد به طرف حق برود، خدا میان او و قلبش حائل می‌شود و به او کمک می‌کند تا او بر هر چه شک و تردید است غلبه ‌کند و در مسیر حق قرار گیرد. این مسئله خیلی مهمی است؛ یک امداد الهی است.

گاهی انسان با خود می‌گوید من امکانات ندارم، قدرت و توانش را ندارم، اصلاً آن چیزی که شما فکر می‌کنید من نیستم. می‌گویند تو تصمیم بگیر حجت خدا را یاری کنی، خداوند توانایی و ایمانش را به تو می‌دهد، خداوند با بندگان مؤمنش، آسان و راحت کنار می‌آید و آنها را کمک می‌کند. وقتی که دعوت می‌کنند برای احیا، ما باید لبیک بگوییم و اجابت کنیم.

 

تلخ‌ترین صحنه‌های تاریخ

وقتی به تاریخ نگاه می‌کنیم، یکی از تلخ‌ترین صحنه‌ها، صحنه دوران حکومت حضرت علی(علیه‌السلام) است که حضرت برای قتال و جنگ دعوت می‌کردند اما مردم کوفه نمی‌رفتند. مخصوصاً در آن دو سال پایانی حکومت حضرت علی(علیه‌السلام) که به دوره غارات معروف است.

حضرت علی(علیه‌السلام) در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: «أَلَا وَ إِنِّی قَدْ دَعَوْتُکُمْ إِلَی قِتَالِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَیْلًا وَ نَهَاراً وَ سِرّاً وَ إِعْلَاناً وَ قُلْتُ لَکُمُ اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ یَغْزُوکُمْ. فَوَاللَّهِ مَا غُزِیَ قَوْمٌ قَطُّ فِی عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا فَتَوَاکَلْتُمْ وَ تَخَاذَلْتُمْ حَتَّی شُنَّتْ عَلَیْکُمُ الْغَارَاتُ وَ مُلِکَتْ عَلَیْکُمُ الْأَوْطَانُ...»[4]؛ من شما را دعوت کردم به جنگ با این قوم (معاویه). شب و روز، مخفی و علنی (یعنی در همه‌ شرایط). خصوصاً به بعضی‌ هم که صاحب قبیله بودید اعلام کردم بیایید، کمک کنید، ماجرا این چنین است. اما نیامدید. روی منبر اعلام کردم نیامدید. شب و روز دائم اعلام کردم اما نیامدید. گفتم بروید و با این‌ها بجنگید درگیری با این‌ها را شما شروع کنید. اگر شما شروع نکنید، آنها شما را می‌زنند. به خدا قسم که هیچ ملتی در درون خانه خودش نجنگید مگر اینکه ذلیل شد. نگذارید لشکر معاویه بیایند مرزهای شما را بشکنند و وارد شوند و با شما درگیر شوند. قبل از اینکه وارد مرزهای شما شوند، شما بزنید و نگذارید وارد مرزهای جغرافیایی شما شوند. بعد حضرت می‌فرماید: اما شما مدام به گردن یکدیگر ‌انداختید و موکول به یکدیگر کردید، موکول به شرایط کردید. گفتید الان هوا سرد است، الان وقت کشاورزی است، الان هوا گرم است و ... .

«کُمْ إِلَی قِتَالِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَیْلًا وَ نَهَاراً وَ سِرّاً وَ إِعْلَاناً وَ قُلْتُ لَکُمُ اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ یَغْزُوکُمْ. فَوَاللَّهِ مَا غُزِیَ قَوْمٌ قَطُّ فِی عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا فَتَوَاکَلْتُمْ وَ تَخَاذَلْتُمْ حَتَّی شُنَّتْ عَلَیْکُمُ الْغَارَاتُ وَ مُلِکَتْ عَلَیْکُمُ الْأَوْطَانُ ...» تا اینکه آمدند، غارت کردند، بردند، ضرر زدند و رفتند. خسارت زدند و سرزمین‌های شما را تصرف کردند و شما نشستید و نگاه کردید.

 

نباید به دشمن امان داد

حالا چرا این آیه (آیه 24 سوره انفال) را بیان کردم و این برش از تاریخ را از خطبه‌ ۲۷ نهج‌البلاغه گفتم؟ و به چه علت می‌خواهم بیان کنم؟

چون ما الآن‌‌ در داخل مرز خودمان نمی‌جنگیم؛ ما به امر امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) عمل کردیم و الآن‌‌ مثل دوران دفاع مقدس نیست که در مرزهای غربی و جنوبی خودمان مثل اهواز، بانه و دهلران بجنگیم، مرز ما استراتژیک است، مرزهای دفاع ما پشت مرزهای اسرائیل رفته ‌است؛ ما داریم در لبنان و سوریه می‌جنگیم، ما دشمن را زمین‌گیر کردیم، ما الآن‌‌ قدرتمند هستیم، الآن‌‌ طبق فرمان خدا و رسولش عمل کردیم، می‌خواهیم بگوییم «اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ یَغْزُوکُمْ»؛ که حضرت فرمودند بزنید قبل از اینکه شما را بزنند.

الآن‌‌ اسرائیل حمله کرده‌است، آیا به این معنی است که باید به او امان ندهیم و حمله کنیم؟ آیا با توجه به خطبه این را می‌خواهید بگویید؟

البته این یک اصل است که ما نباید به دشمن امان دهیم، در تاریخ انقلاب اسلامی هم مواردی داشتیم که حضرت امام(رحمت‌الله‌علیه) به مسئولین فرموده بودند امان ندهید و بزنید، مثلاً در فلان مسئله من جای شما بودم این کار را انجام می‌دادم. این یک اصل است که نباید به دشمن امان دهیم. ما مطالبه داریم که وعده صادق ۳ باید اتفاق بیفتد، یعنی روحیه انفعال نداریم. ما حتماً به عنوان یک مؤمن در مقاتله با دشمن سخت و خشن هستیم، چراکه قرآن می‌فرماید: «...وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ...»[5]؛ در برابر دشمن غلیظ و محکم باش. مردم باید از مسئولین مطالبه کنند. وقتی مطالبه می‌کنند یعنی ترسو نیستند، یعنی مقاوم و پشتِ کار هستند. دشمن وقتی ببیند مردم در صحنه هستند و از دشمن نمی‌ترسند، جا می‌زند و به نبردهای بعدی نمی‌رسد.

 

تکنیک رعب و رهب

یکی از تکنیک‌های رفتار با دشمن در صحنه نبرد، رعب و رهب است. «...تُرهِبونَ ‌به ‌عَدُوَ‌ الله...»[6]؛ یعنی ساز و برگ جنگی تهیه کنید، رفتارهای روحیه‌شکن از خودتان نشان دهید، آنوقت دشمن عقب می‌نشیند و دیگر به دعوا منجر نمی‌شود. پس مطالبه باید باشد، اتفاقاً وقتی مطالبه نباشد سایه جنگ روی سر مردم قرار می‌گیرد؛ ولی اگر مطالبه باشد، سایه جنگ کوتاه می‌شود.

همانطور که مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) در خطبه نماز جمعه نصر فرمودند: ما نه تعلل می‌کنیم و نه شتابزده عمل می‌کنیم. خیالمان راحت است که اتفاقی که باید بیفتد در زمان خودش می‌افتد، ولی وظیفه ما این است که مطالبه کنیم، تحلیل کنیم، از جهات مختلف مطالب را بررسی کنیم. ولی تحمیل نکنیم، اوقات تلخی نکنیم، بدانیم کسانی که برای این مسئله در رأس این امور قرارگرفته‌اند تکلیف خودشان را می‌دانند و ما فرمانده و ولی‌امر داریم، ایشان بالای کار ایستاده است. ما تکلیفمان این است که فقط از مسئولین مطالبه کنیم و بعد اطاعت کنیم. پس قصدمان از گفتن این مطالب و این عباراتی که از آیه شریفه خواندیم و خطبه‌ای که بخشی از آن را قرائت کردیم چیست؟

آیه خواندیم که ما حیات معنوی می‌خواهیم، وقتی خدا و رسول از مؤمنین به سمت حیات، جهاد و ایمان دعوت کردند، لبیک بگوییم. منظورمان چیست؟

 

عدم لبیک به ولی خدا باعث برگشت به عقب می‌شود

تاریخ شهادت می‌دهد که مردم کوفه به فرمان امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) لبیک نگفتند و تواکل و تخاذل کردند، عقب‌نشینی کردند، به گردن هم انداختند، از همین رو اتفاقاتی در تاریخ برای آنها افتاده ‌است. رهبر آن‌ها امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) بودند، دیگر از این بالاتر نمی‌شود. چه اتفاقی افتاده است؟ یکی از آن اتفاقات این است که حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) فرمودند «اِنقَلَبتُم ‌عَلی ‌اَعقابِکُم»، شما منقلب شدید و به دوران قبل‌ از انقلاب (دوران جاهلیت) برگشتید. سیر عدم انفصال، سیر عقب‌نشینی جامعه توحیدی به سمت انقلاب علی اَعقاب (یعنی برگشت به عقب)، یعنی عقب‌گرد در آرمان‌ها تا جایی که حتی در شرایط ظاهری و مادی هم بهتر نمی‌شود، بلکه بدتر می‌شود. حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) فرمودند: شما چه آبی می‌خوردید؟ شما آب آشامیدنی نداشتید، شما یکدیگر را می‌کشتید، امنیت نداشتید، پدر من آمد، اسلام را آورد، امنیت را آورد و شما را نجات داد. حتی شرایط مادی شما را تغییر داد. الآن‌‌ «انقلبتم‌علی‌اعقابکم» دارید به عقب برمی‌گردید؟! وقتی به عقب برگشتید و از خدا و آرمان‌ها دست کشیدید، همه آنچه را که به دست آورده بودید را از دست خواهید داد.

 

عواقب خطرناک عدم امتثال امر ولی خدا

حضرت می‌فرمایند: «تِهْتُمْ مَتَاهَ بَنِی‌إِسْرَائِیلَ»؛ شما دچار تیه بنی‌اسرائیل شده‌اید، سرگردان شده‌اید‌ و می‌شوید. اگر اطاعت نکردید و جواب خدا و رسول را ندادید، چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر تواکل و تخاذل کردید، گرفتار آن تیه و سرگردانی بنی‌اسرائیل می‌شوید. این اتفاق‌ها چه زمانی رخ می‌دهد؟ «لَمْ یُمْتَثَلْ أَمْرُ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم فِی الْهادِینَ بَعْدَ الْهادِینَ»[7]؛ وقتی مردم امر رسول خدا در مورد ائمه حق، ولات حق و ولات امر را اجابت نکردند، و امامان حق را یکی پس از دیگری کنار زدند و امتثال نکردند، به بلاهای دیگری مبتلا شدند. عدم امتثال در همین‌جا خلاصه نمی‌شود، بعد از آن «وَ الأُمَّهُ مُصِرَّهٌ عَلی مَقْتِهِ» است. امتی که دعوت خدا و رسول را اجابت نکنند، این امت به «مُصِرَتٌ علی ‌مَقتِه» کشیده‌ می‌شوند؛ امت بر مبارزه و دشمنی کردن اصرار می‌کنند. کار اینجا هم تمام نمی‌شود. اول گوش‌ نمی‌دهید، بعد دشمنی می‌کنید. بعد از آن «مُجتَمعَه ‌عَلی ‌قَطیعَتِ ‌رَحِمِه»؛ همین امت، اجتماع کردند برای اینکه نسل او را قطع کنند. دقت کنید یک عدم امتثال در مسئله ولایت و اطاعت از ولی خدا به همین جا ختم نمی‌شود. ظاهراً این خباثت ترک امتثال ولی، در وجود انسان، انسان را به جاهای خطرناکی می‌کشاند.

در یکی از جلسات عرض کردم، امام حسین(علیه‌السلام) را قبل از اینکه شمر و یزید و معاویه و عمرسعد و جریان بنی‌امیه(لعنه‌الله‌علیهم‌اجمعین) به شهادت برسانند، مردم ساکت جامعه به شهادت رساندند. تعداد مردم ساکت جامعه هم، خیلی بیشتر از سی‌هزار نفر جمعیتی بود که به کربلا آمده بودند تا امام را به شهادت برسانند. با این جمعیت برابر نبود. اگر آنها اقدام و قیام می‌کردند، امام حسین(علیه‌السلام) کشته نمی‌شدند. آن‌هایی که امتثال نمی‌کنند، گناهشان کمتر از آن‌هایی که خیانت می‌کنند، نیست. کمتر از آن‌هایی که جنایت می‌کنند، نیست. اگر ذره‌بین بردارید، به راحتی قابل مشاهده است. ما بی‌تفاوت نداریم. «عَلی قَطِیعَهِ رَحِمِهِ وَ إِقْصاءِ وُلَدِهِ. فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ، وَ سُبِیَ مَنْ سُبِیَ، وَ اقْصِیَ مَنْ اقْصِیَ»[8]؛ کار به جایی رسید که یک عده را به شهادت رساندند، یک عده هم به اسارت و یک عده هم آواره کردند.

 

بیعت با شیطان با انگشت سبابه

روایتی داریم که در آخرالزمان «یُبایِعُ الناس الشیطان بِسُبّاباتِهِم»؛ مردم با انگشت سبابه‌شان با شیطان بیعت می‌کنند. شاید منظور همین رأی دادن باشد. دیدید ما گاهی می‌گوییم رأی که می‌دهیم، ما با یک انگشت آمریکا و اسرائیل را له می‌کنیم، درست هم است. یعنی این انگشت دارد سیاست‌های نظام را تعیین می‌کند. این انگشت دارد قدرت می‌دهد، ممکن هم است که قدرت را بگیرد. یعنی شما با این انگشت می‌توانید با خدا و رسول بیعت کنید. «...اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ...»[9] و می‌توانید با همین انگشت، اگر اشتباه کنید، با شیطان بیعت کنید. مثلاً چه بسا در این انتخابات‌ها وقتی دائم ولی خدا، حجت خدا، نائب امام زمان می‌گوید مردم بیایید رأی دهید؛ شما با یک رأی اشتباه با شیطان بیعت می‌کنید. ممکن است این‌جور باشد. دقت باید کرد. شما یک رأیی می‌دهید که شیطان بزرگ، کف می‌زند. رأیی می‌دهید که شیطان بزرگ، خوشحال می‌شود. این می‌شود بیعت با شیطان. دقت می‌خواهد. پس با همین انگشت، عدم امتثال اتفاق می‌افتد. حالا منظور ما چیست؟

 

آرایش جنگی در تمام زمینه‌ها

سال 98 مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) در یکی از سخنرانی‌هایشان، این مطلب را فرمودند. فرمودند دشمن در عرصه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، فضای مجازی و همه عرصه‌ها آرایش جنگی گرفته است. در جنگ نظامی نیروهای مسلح و نظامیان ما، آگاه و بیدارند. الآن‌‌ هم آرایش نظامی‌اش را داریم می‌بینیم و جنگ نظامی هم شروع شده و جنگ ترکیبی، به حد اعلای خودش رسیده است؛ جنگ اقتصادی، جنگ سیاسی، جنگ فرهنگی، جنگ امنیتی و جنگ نظامی؛ انواع جنگ‌ها با هم دارد اتفاق می‌افتد. بحث دارد به جاهای مهمش می‌رسد. بعد فرمودند وقتی این‌طوری است، ملت ایران هم باید آرایش مناسب بگیرد. دشمن آرایش جنگی گرفته، ما هم باید آرایش جنگی بگیریم.

این خوشحالی که دیشب مثلاً صهیونیست‌ها زدند و این چه مسخره‌بازی و ترقه‌بازی بود و ما بالای پشت‌بام بودیم و بعضی می‌گویند اصلاً در موردش حرف نزنید و وقت ما را نگیرید! و... از یک جهت خیلی خوب است؛ ما داریم دشمن را تحقیر می‌کنیم. ولی آرایش جنگی برای ما مردم نبود، برای نظامی‌ها بود. نظامی‌های ما آماده بودند. پدافند ما بیدار بود و دقیق عمل کرد. نیروهای نظامی ما هم زیر نظر رهبری هستند. اما مابقی مسئولان دولتی و نظام، آیا آرایش جنگی دارند یا فقط نظامیان ما آرایش جنگی دارند؟ آیا ما مردم آرایش جنگی داریم؟ من، تو، شما، ایشان، داریم یا نداریم؟ یا الآن‌‌ پاهایمان را روی پا انداختیم و می‌گوییم الحمدلله. دستشان درد نکند. نیروهای سپاه و ارتش جلوی اینها را گرفتند، کلی هم طنز و شوخی کردند. همه این‌ها خوب است. ولی در رفتار شما آرایش جنگی نمی‌بینیم.

 

 نداشتن آرایش جنگی در جبهه سیاسی و فرهنگی

نتانیاهو ملعون گفته بود ما الآن‌‌ نمی‌توانیم در سطح بالایی جواب ایران را بدهیم، کمی می‌زنیم، اما در تبلیغات رسانه‌ای‌ آن را چندین برابر می‌کنیم؛ او به نوعی تضعیف روحیه می‌کند. به خاطر ضعف دشمن در یک نقطه، از قدرتش در نقاط دیگر غافل نشوید. دشمن ما می‌داند در عرصه تقابل رو‌ در‌ روی نظامی نمی‌تواند حریف ما شود ولی می‌داند در فضای رسانه‌ای می‌تواند بر ما پیروز شود. لذا می‌گوید ما ترقه می‌زنیم، بعد روی آن به اندازه صد تُن بمب تبلیغات می‌کنیم. چون می‌داند چشم و گوش نسل جوان و عمده جامعه ما به دنبال فضای مجازیِ بی‌قانون و بی‌قاعده­ای است که محصول گذشتگان ما هست که فقط به دنبال پهنای باند و رفع فیلترینگ هستند!

ما در عرصه سیاسی، فرهنگی و سایر عرصه‌ها آرایش نظامی و جنگی نداریم. اسرائیل درچند عرصه غیرنظامی حمله کرده و تا حد زیادی موفق بوده است. چند عملیات مانند وعده صادق و قوی‌تر از آن، در فضای مجازی شکل گرفته است. من و شما درگیر این بحث‌ها نیستیم ولی عمده جامعه درگیر فضای مجازی هستند، اخبار و اطلاعات‌شان را همین بستر مهیا می‌کند.

 

فضای مجازی، آتش زیرخاکستر// جوانان و نوجوانان را دریابید!

در فتنه‌ای که به دنبال فوت مهسا امینی در سال 1401 اتفاق افتاد، بیشتر، دانش‌آموزان، دانشجویان و نسل جوان به خیابان­ها آمدند. مسئولین، برادران و خواهران مذهبی، متدین و انقلابی! بدانید ما حدود ۳۰ میلیون نسل جوان و نوجوان دهه هفتادی، هشتادی و نودی داریم که امام(رحمت‌الله‌علیه)، پیروزی انقلاب و جنگ را ندیده‌اند. غالباً ازدواج کردند و صاحب فرزند هم هستند. چه کسی برای آنها امام(رحمت‌الله‌علیه)، پیروزی انقلاب، ۲۲ بهمن، مبارزات انقلاب و دوران دفاع مقدس را روایت کرده است؟ فضای مجازی! فضای مجازی دست کیست؟ این آتش زیر خاکستر است. ما در فضای رسانه و سیاست آرایش جنگی نداریم. آموزش و پرورش چقدر در کتاب­ها و متون در مورد آرمان­های انقلاب اسلامی، امامین و گفتمان انقلاب، شخصیت‌ها و شهدا، آموزشی داده است؟ اتفاقاً آنها در دولت‌های علیه ما به دنبال این بودند که سند ۲۰۳۰ را پیاده کنند، شهید فهمیده را حذف کنند و آثار دفاع مقدس که در حد دو- سه مطلب بوده، حذف کنند. اسرائیل مدت­ها هست که حمله کرده‌ و ذهن و عقل خیلی از جوانان و نوجوانان ما را تسخیر کرده و خیلی عجیب است که در این جنگ به شدت نابرابر، جامعه ما سقوط نکرده است؛ هنوز شهید می‌دهیم و هنوز نوجوانان و جوانانی داریم که ادبیات دهه ۶۰ و قوی‌تر از آن را دارند. این به خاطر نفس ولایت است، و الاّ من و شما چه کردیم؟!

 

هشدار نفوذ در دو وزارتخانه!

رهبری فرمودند: «فضای مجازی قتلگاه جوانان و نوجوانان ماست». ایشان مهرماه امسال در جمع پیشکسوتان جنگ و جهاد درباره نفوذ فرمودند: «مواظب نفوذ در دستگاه‌ها باشید». بعد دو دستگاه را اسم بردند. خیلی عجیب است، در حضور اصحاب رسانه و مسئولان نظام از وزارت علوم و وزارت بهداشت اسم بردند. وقتی رهبری از دو وزارت‌خانه اسم می‌برند یعنی نفوذ اتفاق افتاده است، نه اینکه مواظب باشید که اتفاق نیفتد. وزارت آموزش و پرورش هم که سابقه‌دار در این مسئله است.

 

لزوم آرایش جنگی در همه عرصه­ ها

شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجلس شورای اسلامی و قوه قضاییه هم آرایش جنگی ندارد. گذشته از مسئولین، مردم هم آرایش جنگی ندارند؛ مردم رکن انقلاب هستند و در بین مردم، حزب‌اللهی‌هایی که مدعی انقلابی‌گری هستند، مثل من و شما وجود دارد. ولی ما کاری نمی‌کنیم، برنامه‌ریزی نداریم، حتی خواب‌مان هم کم نشده است. در حالی که در دوران دفاع مقدس همه شرایط جنگی داشتیم، خانواده‌ها کمک‌های نقدی و غیرنقدی اعزام می‌کردند، فضا ملتهب بود و همه پای تلویزیون اخبار را دنبال می‌کردند که چه اتفاقی دارد می‌افتد. ولی الآن این گونه نیست.‌‌ درست است که الآن هم کمک‌هایی برای تقویت جبهه مقاومت ارسال می‌شود و تلویزیون هر روز و هر شب خبرش را منتشر می‌کند ولی این دلیل نمی‌شود که حجم کمک‌ها زیاد باشد و درصد زیادی از جامعه را شامل شود! آیا ما الآن آرایش جنگی داریم؟! جریان هیئتی ما آرایش جنگی دارد؟!

آیا ما نباید جامعه، مردم، محله، اطرافیان و دوستان را بیدار کنیم؟! بعضی می‌گویند: اگر این مسائل را در محل کار و اداره عنوان کنیم تبعات خوبی برای ما ندارد و بهتر است سرمان به کار خودمان باشد. در حالی که خداوند متعال در قرآن فرموده: «لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها»[10]. ما وسع‌مان را در کمترین حد ممکن تعریف می‌کنیم. ما باید جامعه را بیدار کنیم تا آرایش جنگی به خود بگیرد.

 

شناخت وسع و اهمیت آن

می‌خواهیم از زاویه وسع به آیه 24 سوره توبه بنگریم. خداوند می‌فرماید: «بگو: اگر پدرانتان و فرزندانتان و برادرانتان و همسرانتان و خویشانتان و اموالی که فراهم آورده‌اید و تجارتی که از بی‌رونقی و کسادی‌اش می‌ترسید و خانه‌هایی که به آنها دل خوش کرده‌اید، نزد شما از خدا و پیامبرش و جهاد در راهش محبوب‌ترند، پس منتظر بمانید تا خدا فرمان عذابش را بیاورد...». مواردی که خداوند متعال عنوان کرده وسع ما هستند و اگر مؤمنین اینها را از خداوند متعال، رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و جهاد در راه خدا بیشتر دوست داشته باشند، منتظر امر خداوند متعال باشند. یکی از موارد وسع خانواده‌ها پدران هستند. سعی کنید پدران خود را با هر زحمتی به میدان بیاورید؛ افرادی را دیده‌اید که پدر یا مادرشان را کول می‌کنند و به راهپیمایی‌ می‌آورند، چون پدرشان وسع آنهاست. یا پدرانی که در دوران بازنشستگی هستند، وسعی دارند و باید از آن استفاده کنند. ما در دوران رویداد انقلاب و دهه فجر گفتیم پدربزرگ‌ها خاطرات دوران انقلاب را برای نوه‌هایشان تعریف کنند. ما اصلاً به اینها فکر نکرده بودیم ولی اینها وسع ما هستند. در قیامت امام(رحمت‌الله‌علیه) از ما مطالبه می‌کند که مگر تو در زمان پیروزی انقلاب کف خیابان نبودی؟! پس چرا این وقایع را به فرزندت منتقل نکردی؟ اینها همه وسع ماست.

 

وسع جهاد بانوان چیست؟

«قُلْ إِنْ کَانَ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَاؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَ مَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّی یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِین»[11]. فرزندانتان، برادرانتان، خانواده و همسرانتان را پای کار بیاورید. الآن‌‌ موقع جهاد خانم‌هاست؛ کسانی هستند که به همسرشان کمک می‌کنند تا در این جهاد پیشتاز باشند، این وسع آنهاست. اقوامتان، پول و سرمایه، خانه‌ای که به آن دل‌خوش هستید و از تجارتی که از کسادی آن می­ترسید، اگر از خدا و رسولش و جهاد در راه او برای شما محبوب‌تر باشد، منتظر فرمان عذاب خداوند متعال باشید. ممکن است اعتراض کنیم که خدایا! ضعیف گیر آوردی! ما قشر مستضعف و بدبخت را تهدید می‌کنی! خداوند متعال با کسی نسبتی ندارد، اتفاقاً مؤمنین را دوست دارد که اینطور با ایشان حرف می‌زند، چون عاقبت‌شان را در آخرت می‌بیند، دنیایشان را هم دارد می‌بیند. اگر اینگونه نباشند، اشرار بر آنها مسلط می‌شوند، ضمن اینکه خداوند متعال فقط خطاب به مستضعفین این حرف‌ها را نمی‌زند، بلکه خطاب به مؤمنین متمول هم این حرف‌ها را می‌زند. منتهی متناسب با وسع هر کس از او حساب می‌خواهد.

 

انفاق و بخشش ادای تکلیف است!

در این ایام، در همین فضای بذل و بخشش‌ها یا ادای تکلیفی که مؤمنین برای اجرای حکم جهاد حضرت آقا، امام خامنه‌ای(حفظه‌الله) می‌کردند، یک نفر ماشین و یک نفر دیگر موتورش را برای مزایده گذاشت. آیا ما اینطوری هستیم؟ ما نیستیم. ما جرأتش را نداریم. «أَحَبَّ إِلَیْکُمْ مِنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ»[12]. مال‌مان را دوست داریم چون نیاز داریم. مگر امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) نیاز نداشت که ایثار می‌کرد؟ فقط بلدیم در هیأت وقتی «یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی مِسْکِینًا وَ یَتِیمًا وَ أَسِیرًا»[13] می‌گویند روی زانو بلند شویم داد بزنیم و «یا علی» بگوییم! الان باید کمک کنیم، کاری انجام دهیم.

امام صادق(علیه‌السلام) هم می‌فرمایند: اگر مؤمنی به شیعیان ما و آل‌الله رسیدگی کند، از مالی که خودش نیاز دارد کمک کند، خداوند متعال مهم‌ترین حاجاتش را برآورده می‌کند.

یک معامله بزرگ با خدای متعال انجام بده و بعد نتیجه‌اش را ببین!

 

هیئت، کانون جهاد و تبیین است!

وظیفه ما بیدار کردن مردم است. وظیفه ما ترویج حکم مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) است‌ هم با وسع شخصی، هم با وسع خانوادگی، هم با وسع اطرافیان‌، هم با وسع جامعه. اما تلاشی نمی‌کنیم ما الآن‌‌ آرایش جنگی نداریم. برادرها و خواهرها، سازمان‌ها، ادارات، نهاد‌ها، خانواده‌ها، هیئات آرایش جنگی به خودتان بگیرید! الآن‌‌ هیئت ما آرایش جنگی ندارد. فقط پارچه‌های تزئینی و عکس شهید می‌زنیم و دیگر خبری نیست. جنگی نشده! اگر کسی وارد هیئت شود، احساس نمی‌کند الآن جنگ است‌‌ و حکم جهاد داده شده. ار کسی شما را هم ببیند اصلاً احساس نمی‌کند حکم جهاد داده شده!

مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) می‌فرمایند: «هیئت، کانون جهاد و تبیین است». ما موعظه نیاز داریم. اولین مخاطب این حرف‌ها خودم هستم. اگر از این هیئت‌ها تبعیت و اجابت دعوت خداوند متعال و رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله)، اتفاق نیفتد جامعه چه تکانی‌ می‌خواهد بخورد؟ مرحبا به شما که پای کار انقلاب و ولایت ایستاده‌اید. خدا به شما خیر دهد. در این پویش‌ها شرکت کنید. [ببخشید من حرف‌هایم در این چند هفته روی منبر خیلی طول کشید، دلیل آن این است که یک دفعه خبر شهادت سیدحسن نصرالله می‌آید، بعد از آن خبر شهادت سیدهاشم صفی‌الدین را می‌فهمید، یحیی سنوار شهید می‌شود و امروز چند شهید دادیم. اشرار می‌آیند. هر روز یک اتفاقی می‌افتد و ظاهراً برای ما عادی می‌شود!] در خودمان باید بجوشیم، بسوزیم. فکر نکنید چند پست این‌طرف آن‌طرف می‌گذارید، برای چند نفر می‌فرستید، لایک می‌کنید و استوری می‌گذارید، دارید جهاد فی سبیل الله می‌کنید. جامعه را باید تکان دهیم.

 

آرایش جنگی بگیرید! // بی­ تفاوت نباشید!

این‌ حرف‌‌ها منافاتی ندارد با اینکه مردم ما خیلی خوب هستند. فقط مسئله‌اش این است اگر «اسْتَجیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاکُمْ لِما یُحْییکُمْ»[14] انجام نشود، پشت سر آن اتفاقات بدی می‌افتد. ما الآن‌‌ فقط در عرصه نظامی آرایش جنگی گرفتیم. حضرت آقا فرمودند: مردم آرایش جنگی بگیرند. درس سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی نگرفتیم. جلسه بگیرید، زنگ بزنید، سؤال کنید. الآن‌‌ در طول هفته، سال و ماه سؤالات شما حول چه محوری دور می‌زند؟ چند دفعه می‌روید سؤال می‌کنید. آقا الآن‌‌ تکلیف ما چیست؟ الآن‌‌ ما چه‌ کار کنیم؟ برای این قضیه گروه تشکیل دهیم؟ تازه ما هیئت می‌گیریم که هفته‌ای یک بار دور همدیگر جمع شویم ببینیم که چه کار باید انجام دهیم نه اینکه هیئت بگیریم فقط دور همدیگر جمع شویم. یک کارهایی الحمدلله دارد می‌شود شما هم بیایید کمک کنید. همین جمعی که همین‌جا هستید، خیلی‌هایتان منشأ اثر در جمع‌های بزرگی هستید. تلاش کنید. در خانواده‌تان تلاش کنید. چون دوران آخرالزمان است. فتنه‌ها، آزمون‌های سخت یکی پس از دیگری دارد می‌آید‌، باید در این آزمون‌ها پیش امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) بدرخشیم. وقتی امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) ظهور می‌کنند منتظریم فراخوان بزنند بفرستند دنبال‌مان؟ آقای فلانی شما بیا به عنوان مسئول فلان. صدا نمی‌زنند، می­فرمایند تو منفعل بودی، حالا بایست ته‌ صف، نوبت به تو رسید تو هم بیا در لشکر ما، بی‌تفاوت بودی. ولی آنهایی که کنشگر بودند، در میدان بودند، «فعال ما یشاء» بودند، از کسانی هستند که امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) به آنها نظر دارد.

 

تشکیل خانه‌های مقاومت

کارهایی هم دارد انجام می‌شود، اما منسجم‌تر و تشکیلاتی‌تر، فردی و خانوادگی و... منحصر به هیچ قالبی هم نیست. باید پای کار باشید. اگر مثلاً یکدفعه یک کمکی کردید کفایت نمی‌کند. واجب کفایی نیست. یک کارهایی هم دوستان می‌خواهند در این چند وقت انجام دهند؛ یکی از این کارها خانه‌های مقاومت است، البته بیشتر برای خانم‌هاست. اجتماعات خانه‌هایش؛ کسانی‌که می‌توانند در محلات مختلف اعلام آمادگی کنند، خانه‌هایشان می‌شود خانه‌های مقاومت. بیاییم جمع کنیم. هم اقلام لازم داریم. هم پتو، لباس گرم، وسایل زندگی، نقدی و غیرنقدی. مخصوصاً نقدی‌اش خیلی ضروری است. کمک نقدی بهتر از کمک‌های غیرنقدی است ولی هر کس هر چه می‌تواند. اعلام آمادگی کند فلان محل، فلان خانه به پایگاه مقاومت تبدیل شود. همسایه‌ها بیایند، محله را ترغیب و تشویق کنید.

ان‌شاءالله یک رسمیتی هم ما به این خانه‌ها می‌دهیم؛ این اتفاق بیفتد! در ایام هفته هم یک عده از خواهران و برادران یک سری طلا و جواهرات به من رساندند، که من هم دارم جمع‌آوری می‌نمایم تا در این پویش منتقل کنم.

 

مزایده انگشتر حضرت امام خامنه­ ای(حفظه­ الله)

یک انگشتر از مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) هست که یکی از عزیزان، که انگشتر را از ایشان دریافت کرده به من اعلام کرد که آمادگی دارم این انگشتر را به بالاترین قیمت به مزایده بگذارم؛ ما کف قیمت را یکصد و ده میلیون گذاشتیم؛ به هر حال انگشتر نائب امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) است، با انگشتر نماز شب خواندند، انگشتر حجت خداست؛ کف قیمت را یکصد و ده میلیون گذاشتیم، بالاترین قیمتی که کسی اعلام نماید تقدیمش می‌کنیم.

این پول‌ها و چیزهایی که جمع می‌شود به لبنان بفرستیم شیعیان لبنان در بدترین شرایط دارند زندگی می‌کنند؛ خدا شاهد هست عزیزانی هستند که دارند پیغام می‌دهند که لباس ندارند، لیوان برای خوردن آب یا چای ندارند، شما تصور کنید ما الآن‌‌ داریم راحت وارد خانه‌مان می‌شویم همه امکانات درون خانه‌مان هست، هنوز سر غذا و ... ایراد می­گیریم. دوستان اهل­بیت(علیهم­ السلام) در بدترین و کثیف ‌ترین شرایط دارند زندگی می­کنند. ذلت آنان را می‌پسندید؟ وسع­مان را وسط بگذاریم و مجاهدت ‌کنیم، یک برنامه دیگر هم هست ان‌شاءالله مادرها با بچه‌های شیرخوارشان بیایند شیر خشک جمع‌آوری نماییم و بفرستیم. با این پویش‌هایی که دارد اتفاق می‌افتد و چند برنامه که رویدادهای مقاومت اعلام می‌کنند؛ بیایید کار کنیم ان‌شاءالله سرمان پیش امام زمان(عجل‌الله‌تعالی) پایین نباشد.

 

فرعون‌های کودک‌کش

توسل امشب ما بخاطر این همه جنایاتی هست که در این ایام علیه کودکان غزه و لبنان شد.

ده هزار کودک قتل­عام شدند. ما گفتیم فرعون چطور این همه بچه‌ها را می‌کشت! بنی اسرائیل را چطور سر می‌برید؟ انبیاء(علیهم ­السلام) را چگونه سر می‌برید و قتل­عام می‌کردند؟! الآن‌‌ ما داریم می‌بینیم، اینها همان‌ها هستند؛ ده هزار بچه قتل­عام شدند.

«صلی الله علیک یا اباعبدالله» ان‌شاءالله خودشان آقا ابی‌عبدالله(علیه­ السلام) به این مظلومان کمک کنند، به ما هم کمک کنند که سرشکسته نشویم. ان‌شاءالله شش ماهه ابی‌عبدالله(علیه­ السلام) با انگشتان کوچکش این گره­ها را باز کند.

«السلام علیک یا مظلوم یا اباعبدالله»

«گفت تبسم کن جواب خنده‌ جان پرورت با من

خدا داند چه کردی در نگاه آخرت با من

نه تنها می‌کنم تشیع جسمت را به تنهایی

که در جمع شهیدان است دفن پیکرت با من

سپر گشتن به استقبال پیکان عدو با تو

برون آوردن تیر ستم از حنجرت با من

تن پاک تو پشت خیمه‌ها همسایه اکبر   

چهل منزل به نوک نیزه دشمن سرت با من»

هیچ‌کدام از صحنه‌های بریده شدن سرها را ابی‌عبدلله(علیه­ السلام) بالای سر عزیزان‌شان نبودند. هیچ شهیدی سرش که از بدن جدا می‌شد، ابی‌عبدالله(علیه­ السلام) ندیده؛ اما یک وقت نگاه کردند، دیدند «فَذَبَحوا مِنَ الوَریدِ الی الوَریدِ».