حجت‌الاسلام مروستی‌زاده: نباید عاقبت این نگاه به تشکیلات و نام مقدس امام حسین(ع) این باشد که در سکون و رکود درجا بزنیم./ ظرفیت اباعبدالله‌الحسین(ع) در مسائل اجتماعی هم مورد غفلت قرار گرفته است. بعضی از ما با اسم امام حسین(ع) یک شهر یا یک محله یا خانواده را نمی‌توانیم جمع کنیم. ولی امام زمان(عج) با همین نام «حسین» حاکمیت «الله» را بر تمام زمین سیطره می‌دهد.

 

هیئت انصار ولایت یزد، اولین شب از مراسم ویژه انوار کربلا به مناسبت شب میلاد پرسرور حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) را سه‌شنبه 26 اسفندماه با حضور جمعی از دلدادگان مکتب حسینی و با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در جوار حرم مطهر امامزاده سید جعفرمحمد(ع) برگزار کرد.

سخنران این مراسم معنوی حجت‌الاسلام مروستی‌زاده ذیل موضوع «معرفت به سیدالشهداء(ع) تنها مسیر رشد و تعالی» ایراد سخن کرد.

 

چرا آن‌طور که باید رشد نکردیم؟!

 وی ابتدا با طرح این سؤال که با وجود فضائل و خواصی که مجالس و هیئات سیدالشهداء(ع) دارد چرا این ظرفیت نتوانسته اسباب رشد و تعالی ما را فراهم کند؟ خاطرنشان کرد: علامه سیدعلی آقای قاضی(ره) فرمودند: تنها مسیری که می‌توان به خدا رسید، امام حسین(ع) است، علامه طباطبایی(ره) با آن همه جلال و شکوه علمی و معنوی می‌‌فرماید: من هرچه دارم از آقا امام حسین(ع) است، ایراد از کجاست که به آن مقام‌ها نمی‌رسیم و رشدی که لایق دستگاه امام حسین(ع) است را هنوز پیدا نکرده‌ایم؟

حجت‌الاسلام مروستی‌زاده افزود: واقعیت این است که نگاه ما به دستگاه امام حسین(ع)، نگاه تنها مسیر رسیدن به خدا نیست، ما  هنوز این ظرفیت را کشف نکرده‌ایم و در طول این سال‌ها نگاه حداقلی به این دستگاه و نام امام حسین(ع) و ارتباطاتی که ذیل این دستگاه شکل می‌گیرد، داشته‌ایم. این نگاه حداقلی ما را در حالت سکون و رکودی قرار می‌دهد که اجازه رشد را از ما گرفته است ما به جایی که هستیم قانع هستیم. روضه بیاییم و به سخنران گوش دهیم و در قیامت امام(ع) ما را شفاعت کنند و وارد بهشت شویم، برای ما بس است.

 

مِثل ماهی درون آب...

سخنران اولین شب از مراسم انوار کربلا اظهار داشت: سیدالشهداء(ع) ظرفیت عظیم برای سیر و سلوک و تعالی است و ما از این معنا غافلیم، به راحتی هم از کنارش گذشتیم. یکی از دلایل این غفلت این است که اینقدر در این محافل بودیم و حسین‌حسین(ع) گفته‌ایم می‌گوییم دیگر خوب است. مثل ماهی در آب که بگوید: آب کجاست!؟

ما باید به این معنا برسیم که یک یاحسین(ع) گفتن، می‌تواند سعادت دنیا و عقبای ما را تضمین کند. به کثرت نیست، کثرت برای مبتدیان به‌خاطر این است که انس بگیریم و معرفت پیدا کنیم، برای بزرگترها و آنهایی که رسیده‌اند هم عشق است وگرنه یک یا حسین(ع) هم کافی است. در روز قیامت به ما نشان می‌دهند که چه ظرفیتی داشته‌ایم و چه چیز بزرگی را از دست داده‌ایم. ما هیئت را جایی می‌بینیم که رفقایمان را در آنجا می‌بینیم، حالمان را خوب می‌کند و... البته خوب است ولی کفایت نمی‌کند. کدام‌یک از ما در سیر و تعالی خود به یک گره بزرگ خورده‌ایم بیاییم هیئت تا آن گره را باز کنند؟

 

باید به مقصد رسید

وی با ذکر یک مثال در مورد استفاده ناکافی ما از اهل‌بیت(ع) بیان کرد: بزرگی می‌گفت ما در ذهنمان از امام رضا(ع) یک پزشک ساخته‌ایم، از حرم امام رضا(ع) مؤسسه مالی و اعتباری درست کرده‌ایم، غافلیم که این حرم امام است! جایی که شیخ حسنعلی نخودکی(ره) آنجا شیخ نخودکی شده است، جایی است که اولیای خدا می‌آیند و با حضرت حرف می‌زنند، مشکلات سلوکی و عرفانی خودشان را در آنجا حل می‌کنند، مبدأ بسیاری از حرکت‌های انقلابی بوده است. این کشتی اوسع و اسرع اینجا دارد خاک می‌خورد و ما کنازش نشسته‌ایم مثل اینکه فردی در بیابان یک اتومبیل خیلی شیک و تمیز، پرسرعت و پرقدرت داشته باشد، ولی زیر سایه ماشین بنشیند و بگوید ما از سایه‌اش استفاده می‌کنیم تا در بیابان سوزان آفتاب ما را اذیت نکند! سوار شو و به مقصد و خانه اصلی برس.

 زندگی و سرنوشت علما را بخوانید، ببینید چه می‌کردند، با یک یاحسین(ع) چند سال سیر سلوک خود را جلو می‌انداختند. صد پله به خدا نزدیک می‌شدند. عاقبت این نگاه به تشکیلات و نام مقدس امام حسین(ع)، اینکه در سکون و رکود درجا بزنیم، چه خواهد بود؟ عاقبتش قطعا بهشت است ولی چه بهشتی؟ به نصّ اخبار و روایات، شیعه و محبّ علی(ع) حتماً وارد بهشت خواهد شد؛ اما چگونه وارد خواهد شد؟ به کجای بهشت؟ در آن دنیا ببینیم عده‌ای همراه أباعبدالله(ع) وارد بهشت می‌شوند، بگوییم وای، ما هم یاحسین(ع) می‌گفتیم آنها در اعلی درجه بهشت باشند و ما در نازل‌ترین درجه بهشت؟

 

باران لطف حسین(ع)

حجت‌الاسلام مروستی‌زاده گفت: ناراحت‌‌کننده نیست که ببینیم عده‌ای با اباعبدالله‌الحسین(ع) وارد بهشت می‌شوند و ما در نازل‌ترین درجه بهشت مستقر شویم؟ اینها نباید برای ما یک عزم ایجاد کند؟ برای حرکت و استفاده از این ظرفیت خدا دادی برای رشد و تعالی انسان، یعنی اباعبدالله الحسین(ع)؟ یعنی هیئت امام حسین(ع) و روضه و اشک بر اباعبدالله!

باران که در لطافت طبعش خلاف نیست         در باغ لاله روید و در شوره‌زار خس

نقل شده از سید بحرالعلوم(ره) آن عارف و عالم بزرگ، درب حرم سیدالشهدا(ع) دسته‌های عزاداری وارد و خارج می‌شدند دسته اول که از حرم امام حسین(ع)خارج شد، سیدبحرالعلوم کفش‌ها را بیرون آوردند و با حالت متحول با دسته دوم وارد حرم شدند. شاگردان پرسیدند: چه اتفاقی افتاد؟ سید گفت: من دیدم دسته اول بینشان چهارپایانی هستند و وارد حرم شدند و وقتی خارج شدند پالانی بر دوش آنها بود. فهمیدم لطف سیدالشهداء(ع) شامل حال آنها شده. فهمیدم که اباعبدالله(ع) به همه لطف می‌کنند من هم با پای برهنه وارد حرم شدم. به چهارپا که نمی‌توان کت و شلوار داد، ظرفیت، هرقدر باشد، همان‌قدر می‌دهند. سینه‌زن سیدالشهداء(ع) بودند و امام حسین(ع) را دوست داشتند روز قیامت هم شاید به بهشت بروند. اما برای چه این‌طور باشیم. تنزّل دادن سطح خودمان درست نیست. با حاجت‌هایمان خودمان را تنزّل ندهیم. چرا از امام فقط نمک غذا و بند کفش می‌خواهیم؟

 

غفلت از ظرفیتی عظیم!

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه ظرفیت اباعبدالله‌الحسین(ع) در مسائل اجتماعی هم مورد غفلت قرار گرفته، گفت: بعضی از ماها با اسم امام حسین(ع) یک شهر یا یک محله و خانواده را نمی‌توانیم جمع کنیم ولی امام زمان(عج) با همین نام «حسین» حاکمیت «الله» را بر تمام زمین سیطره می‌دهد. «الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا». حداکثر طرفیت امام حسین(ع) این چیزی نیست که ما با آن خو گرفته‌ایم، بلکه خیلی بیش از اینهاست.

ما تنها کاری که با نام حضرت زینب(س) کردیم این است که آمدیم روضه و اشک ریختیم، امّا حاج قاسم سلیمانی نمی‌گذارد نقطه «ب» نام حضرت زینب(س) هدر رود، از اسم، از حرم، از ضریح حضرت زینب(س)، از این ظرفیت استفاده می‌کند، دل‌ها را به هم نزدیک می‌کند، دشمن را شکست می‌دهد. رشد معنوی کسب می‌کند و به اعلی‌علییّن می‌رسد. همان حضرت زینب(س) که ما در هیئت از ایشان دم می‌زنیم.

نگاه ما به دستگاه سیدالشهداء(ع) به اسم و محبت سیدالشهداء(ع) باید تغییر پیدا کند، اگر تغییر پیدا کرد و ما به این باور رسیدیم که چای روضه شفا می‌دهد، قطعاً تغییر می‌کنیم. قدم اول، همین باور است. و تجلّی این باور در برخورد ما با چیزهایی که منسوب به اباعبدالله(ع) است. و باید در برخورد با افراد هیئت امام حسین(ع)، با اشیاء هیئت امام حسین(ع) با نام هیئت، تجلّی پیدا کند. همه قفل‌ها با این کلید باز می‌شود.

 

نگاه حداقلی به دین

حجت‌الاسلام مروستی‌زاده ادامه داد: همین نگاه حداقلی را به دین هم داریم. امام خامنه‌ای(مدظله العالی) در سخنرانی روز مبعث می‌فرمایند: «دین یعنی مدیر مجموعه زندگی انسان.»؛ یعنی دین این ظرفیت را دارد که تمام ساحت‌های زندگی شما را به بهترین نحو اداره کند و ما از ظرفیت دین غافل هستیم که به دنبال خِرد بشریت راه افتاده‌ایم. متاسفانه هیئت می‌آییم و گریه می‌کنیم ولی نسخه زندگی را از اندیشمندان غربی می‌گیرند. اینها غفلت از ظرفیت دین و ظرفیت اباعبدالله‌الحسین(ع) است.

 

سکوی پرواز

وی در بخش پایانی سخنان خود خاطرنشان کرد: اسم اباعبدالله(ع) و ماه شعبان سکوی پرواز است. از همین ماه شعبان و همین شب میلاد شروع کنیم و به اباعبدالله(ع) عرضه کنیم که آقا جان ما تا الان غافل بودیم، ما بسیاری از چیزها را نمی‌دانستیم. مانند پدر ثروتمندی که یک فرزند به پشتوانه ثروت پدر کار اقتصادی می‌کند و می‌گوید اگر شکست خوردم، پدرم کمک می‌کند. یک پسر هم به پشتوانه ثروت پدر هیچ حرکت و کاری انجام نمی‌دهد. اینکه آقایی مانند حسین(ع) داریم، قوت قلب و دلگرمی مسیر است. ماه شعبان و شب میلاد حسین(ع) را قدر بدانیم از حالا برنامه‌ریزی کنیم برای شب قدر و شروع یک سال نورانی و قدم در جاده تعالی و رشد بگذاریم.