احیای سومین شب قدر با حضور مردم مؤمن و انقلابی یزد
احیای سومین شب قدر با حضور مردم مؤمن و انقلابی یزد
احیای سومین شب قدر با حضور مردم مؤمن و انقلابی یزد
خادمان هیئت انصار ولایت یزد، در سومین شب از لیالی قدر، میزبان مردم خداجو و مؤمن دارالعباده در مسجد جامع تاریخی یزد بود.
به همّت خادمان اهل بیت(ع) در هیئت انصار ولایت یزد، مراسم احیای سومین شب قدر در فضای صحن و داخل مسجد تاریخی یزد و با رعایت قوانین بهداشتی جهت جلوگیری از شیوع بیماری کرونا، برگزار شد.
تلاوت مجلسی سورههای مبارکه دخان و قدر، سخنرانی آیت‌الله سیدجواد آیتاللهی، مراسم قرآن به سرگرفتن با نوای گرم حجتالاسلام مهدوینژاد و توسل به امام عصر(ع) با نوای کربلایی محسن محمدیپناه از برنامههایی بود که در این شب برگزار شد. نام و یاد شهید محمود شمسالدینی، از شهدای مدافع سلامت هم، زینت‌بخش این مراسم بود.
آیت‌الله سیدجواد آیتاللهی در آغاز سخنان خود با توجه به این آیه که می‌فرماید «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُّبَارَکَةٍ...» گفت: خداوند شب قدر را شب برکت قرار داده است. نعمتها دوگونه هستند، گروهی از نعمتها می‌آیند و بعد از مدتی، میروند؛ گروه دوم، نعمت‌هایی هستند که می‌آیند ولی باقی میمانند، پایدار و ماندگارند. شب قدر، از نعمت‌هایی است که خداوند آن را مبارک و دارای برکت قرار داده، یعنی در امشب نعمت‌هایی به بندگان داده می‌شود که در دوران سال می‌توانند از آن بهره می‌برد.
امام جمعه موقت یزد در ادامه به عظمت قرآن اشاره کرد و گفت: قرآن هم دارای ظاهر و هم باطن است و در بعضی روایات اشاره شده که تا هفتاد بطن دارد. ما ظاهر قرآن را متوجه می‌شویم ولی اگر بخواهیم به فهم باطن قرآن برسیم، علم آن در نزد اهلبیت(ع) است و باید از بیانات امامان معصوم(ع) استفاده کنیم.
وی سپس به بیان باطن آیات ابتدایی سوره دخان از زبان امام موسی(ع) پرداخت و گفت: روزی فرد مسیحی نزد امام موسیبن جعفر(ع) در مدینه آمد و از امام سؤال کرد باطن آیات ابتدایی سوره دخان چیست؟ امام فرمودند: ««حم» فَهُوَ مُحمّدٌ(ص)، هُوَ فی کتابِ هُودِ الّذی أنْزِلَ عَلَیْهِ وَ هُوَ مَنْقُوصُ الْحُروُفِ وَ أمّا «الْکِتابُ الْمُبین» فَهُوَ أمیرُالْمُؤمنینَ عَلیّ(ع) وَ أمَّا «اللَّیلة» فَفاطِمَةُ (س)...» [1] ، منظور از «حم» در آیه اول، پیامبر(ص) است. در کتاب هودِ پیامبر، نام حضرت محمد(ص)، «حم» بوده. اگر حرف اول و آخر نام پیامبر حذف شود، می‌شود «حم». منظور از «کتاب مبین» (که خداوند به آن قسم میخورد)، امیرالمؤمنین علی(ع) است. و اینکه خداوند می‌فرماید قرآن را در شب مبارک نازل کردیم، در ظاهر منظور از شب مبارک، شب قدر است اما در باطن، منظور حضرتزهرا(س) است. حضرت زهرا(س) با وجود عمر کوتاهشان، برکت بسیار بزرگ و دائمی داشتند که تا روز قیامت این برکت وجود دارد.
آیت‌الله آیتاللهی افزود: حضرت در ادامه فرمودند: «وَ أَمَّا قَوْلُهُ: «فِیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ» یَقُولُ: یَخْرُجُ مِنْهَا خَیْرٌ کَثِیرٌ، فَرَجُلٌ حَکِیمٌ وَ رَجُلٌ حَکِیمٌ وَ رَجُلٌ حَکِیمٌ...» منظور از «فیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیم»، یعنی هر امر حکیمی از فاطمه است، از حضرت زهرا(س) خیر کثیر به عالم اسلام و موجودات میرسد، از او مردی حکیم، مردی حکیم، مردی حکیم بیرون میآید. یعنی یازده امام از نسل بی‌بی دوعالم هستند.
امشب که شب قدر است، همه ملائکه و فرشتگان بر امام زمان(عج) نازل میشوند، کسی که از وجود فاطمه زهرا(س) است لذا امام زمان(عج) از برکات ماندگار حضرت زهرا(س) است.
[1]. تفسیر نور الثقلین، جلد۴، صفحه۶۲۳. «أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ جَمِیعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی اَلْحَسَنِ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ إِذَا أَتَاهُ رَجُلٌ نَصْرَانِیٌّ فَقَالَ: إِنِّی أَسْأَلُکَ أَصْلَحَکَ اَللَّهُ فَقَالَ: سَلْ، فَقَالَ: أَخْبِرْنِی عَنْ کِتَابِ اَللَّهِ اَلَّذِی أُنْزِلَ عَلَی مُحَمَّدٍ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ نَطَقَ بِهِ ثُمَّ وَصَفَهُ بِمَا وَصَفَهُ فَقَالَ: «حم وَ اَلْکِتابِ اَلْمُبِینِ `إِنّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ إِنّا کُنّا مُنْذِرِینَ» مَا تَفْسِیرُهَا فِی اَلْبَاطِنِ؟ فَقَالَ: أَمَّا حم فَهُوَ مُحَمَّدٌ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ هُوَ فِی کِتَابِ هُودٍ اَلَّذِی أُنْزِلَ عَلَیْهِ، وَ هُوَ مَنْقُوصُ اَلْحُرُوفِ وَ أَمَّا اَلْکِتَابُ اَلْمُبِینُ فَهُوَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ، وَ أَمَّا اَللَّیْلَةُ فَفَاطِمَةُ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَیْهَا وَ أَمَّا قَوْلُهُ: «فِیهٰا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ» یَقُولُ: یَخْرُجُ مِنْهَا خَیْرٌ کَثِیرٌ، فَرَجُلٌ حَکِیمٌ وَ رَجُلٌ حَکِیمٌ وَ رَجُلٌ حَکِیمٌ، فَقَالَ اَلرَّجُلُ: صِفْ لِیَ اَلْأَوَّلَ وَ اَلْآخِرَ مِنْ هَؤُلاَءِ اَلرِّجَالِ فَقَالَ: إِنَّ اَلصِّفَاتِ تَشْتَبِهُ وَ لَکِنَّ اَلثَّالِثَ مِنَ اَلْقَوْمِ أَصِفُ لَکَ مَا یَخْرُجُ مِنْ نَسْلِهِ وَ إِنَّهُ عِنْدَکُمْ لَفِی اَلْکُتُبِ اَلَّتِی نَزَلَتْ عَلَیْکُمْ، إِنْ لَمْ تُغَیِّرُوا وَ تُحَرِّفُوا وَ تُکَفِّرُوا وَ قَدِیماً مَا فَعَلْتُمْ، قَالَ لَهُ اَلنَّصْرَانِیُّ: لاَ أَسْتُرُ عَنْکَ مَا عَلِمْتُ وَ لاَ أَکْذِبُکَ وَ أَنْتَ تَعْلَمُ مَا أَقُولُ فِی صِدْقِ مَا أَقُولُ وَ کَذِبِهِ، وَ اَللَّهِ لَقَدْ أَعْطَاکَ اَللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ قَسَّمَ عَلَیْکَ مِنْ نِعَمِهِ مَا لاَ یَخْطُرُهُ اَلْخَاطِرُونَ وَ لاَ یَسْتُرُهُ اَلسَّاتِرُونَ، وَ لاَ یَکْذِبُ فِیهِ مَنْ کَذَبَ، فَقَوْلِی لَکَ فِی ذَلِکَ اَلْحُقُّ کُلُّ مَا ذَکَرْتَ فَهُوَ کَمَا ذَکَرْتَ».
